Zawsze podziwiałam osoby, które własnoręcznie tworzyły lalki tzw. ,,szmacianki”. Marzyłam, żeby uszyć chociaż jedną, ale dla mnie było to zbyt skomplikowane. Długo nie dawało mi to spokoju, aż któregoś dnia natchnęło mnie, coś rozjaśniło mi się w głowie.... Uszyłam trzy lalki?! Co prawda nie są doskonałe, ale jaki twórca, takie dzieło;) No, ale sama rozgrzeszę się, bo przecież pandemia i kontakty niewskazane nawet z plebanem, więc wszelkie niedoskonałości tłumaczę tym, że pierwszy raz to niestety nic nie wychodzi najlepiej...
Wracając do moich lalek, to nie dysponowałam odpowiednim materiałem do ciała w postaci szwajcarskiego, bawełnianego trykotu, ale za to miałam w zanadrzu inne. No, ale muszę zdobyć ten prawdziwy, żeby buźki wyglądały jak prawdziwe. I jeszcze trochę poćwiczyć, bo defekty na twarzach i nie tylko są widoczne... A to oczy za wysoko, a nos za nisko, a to nos z boku i za małe oczęta, a to za długie ręce, za krótka jedna noga etc. Ale co tam... Najważniejsze, że pierwsze lody przełamane, i że w ogóle podjęłam się uszycia tych lalek.
Problem był też z włosami, bo techniki są różne, ale ja opracowałam swoją i chyba te fryzury nie są takie najgorsze... Jak wstałam dzisiaj rano, widziałam w lustrze zdecydowanie gorszą, ;) No, ale może już pokażę te swoje lalki, a technikę ich tworzenia innym razem, kiedy wszystko będzie już dopracowane. Imion nie mają, może je im wymyślicie? No i dzisiaj wyjątkowo dużo zdjęć...
Pokaz zaczynam od kolejności tworzenia, a więc pierwsza lalka. Wielkość 55 cm
Lalka druga, ma 60 cm wysokości
Lalka trzecia, to typowy bobasek;) i jak widać nieco leniuchowaty. Ma 40 cm
I na zakończenie wspólne fotografie;)
